benim tecrübelerim sokak kedileri ile ilgili, ne yazık ki hepsinin kısırlaştırmalarına düzenli olarak yetişmek mümkün değil. sokak kedilerinde gözlemlediğim şeyleri aktarayım ben de. sokakta baktığım kedilerden hamile olanları fark ettiğimde ona kuru mama dışında ek gıdalar veriyorum, yoğurt, kayısı kıvamında pişirilmiş yumurta sarısı, vitamin ve yaş mama gibi. sabit yerini biliyorsam oraya yumuşak minderler bırakıyorum. bahçe gibi açık bir alandaysa kapalı yuva hazırlıyorum. yuvaların geniş olmasına özen gösteriyorum yavrularını kolayca emzirebilsin diye. anneliğe hazırlanan kedi bulunduğu mekanı bir kaç kedi ile paylaşıyorsa özellikle erkek kedileri doğumdan önce o bölgeden saldırgan tavırlarıyla uzaklaştırıyor zaten. dişi bir sokak kedisi genellikle ( eğer o bölgeden uzaklaşmak zorunda kalmamışsa ) annesinin onu dünyaya getirdiği yerde doğumunu gerçekleştirmeyi tercih eder. doğum yaptıktan sonra meraklı davranıp yavruları görmeye çalışmamak gerek, çok yaklaşmadan belli bir mesafeden bakmaya çalışsanız bile anne bunu hemen anlıyor ve strese giriyor. doğumdan sonra ilgi yavrularda değil özellikle anneye yönelik olmalı. kendini sevdirecek kadar uysalsa onu daha çok sevip takdir edin, güzel sözler söyleyin bu onu rahatlatır. yuvasına, yatağına yakın yerde her zaman bolca temiz su bulunsun ve emzirme süresince ek gıdalar vermeye devam edin. anne doğumu gerçekleştirdiği yerde yavruların gözleri açılıp yavaş yavaş yürümeye başlayana kadar sabit kalacaktır. yuvasında doğum yaptığı için altına koyduğunuz minderde kan lekeleri olacaktır, kirli olduğunu yavruların mikrop kapacağını düşünüp değiştirmek isteyebilirsiniz ama yapmayın, yavrularına eldivenle bile dokunsanız anne bundan huzursuz olacaktır. yavrular yuvadan çıkmaya başladığında değiştirmek için fırsatınız olacak. bir de en başta yuvayı konumlandırırken yağmur ve rüzgar almayacak şekilde koyun ve tekrar yerini değiştirmeyin. ne kadar düşünceli ve iyi niyetli olursanız olun müdahalelerinizi minumumda tutun, şunu unutmayın hiç bir insan bir yavruya annesi kadar iyi bakamaz ve onun ihtiyaçlarını annesi gibi bilemez. bazen anne dünyaya getirdiği yavrulardan birini veya bir kaçını dışlayabilir. bunun nedeni genellikle onlarda sağlıklı olmayan bir şeylerin olmasıdır ( belki gelişmemiş akcigerler, hasta bir kalp, kim bilebilir. ) bu yavruların hayatta kalamayacağını bildiğinden onlara süt ve zaman ayırmamayı daha doğru bulur diğer sağlıklı yavruların hayatta kalma şanslarını arttırmak için. böyle bir durumda yavruları alıp onları hayatta tutmaya çalışabilirsiniz fakat en doğru bakımı yapsanız bile genellikle onları en çok 7 -15 gün hayatta tutabilirsiniz, bence yine de denemeye değer . kimi zaman da annenin bebeklerinden birini, bir kaçını yemiş olduğunu fark eder ( geriye kalan minik bir patiden, bir parça deriden ) veya direkt şahit olabilirsiniz. bu sizi şok edebilir ilk anda, şayet anne bunu yetersiz besin alımı protein eksikliği yüzünden yapmamışsa yine aynı sağlık sorunu nedenlerinden anne yavruyu önce boğup sonra yemiştir. vahşi doğada da bu böyledir çoğu zaman, anneler hasta yavrularının öleceğini bilir ve ölü bedenin kokusunu başka yırtıcıların alıp yuvanın yerini tespit etmemesi için bunu yapar. bebekler yirmi , yirmi beş günlük kadar olduklarında anne onları taşıyacaktır. buna da müdahale etmeyin. onlara bildiklerini öğretmesi için bu gerekli. taşıdığı yeri görebilirseniz temiz bir minder yerleştirdiğiniz yuvayı yakınına bırakabilirsiniz, tercih ederse kullanacaktır. anne bebekleri uzağa taşısa bile ( ki en fazla 50 metre uzaklığa götürür büyük bir tehdit yoksa ) beslendiği yere gün içinde bir kaç kez gelip gidecektir. bu sırada yavrular hızla gelişecekler. anne onların aynı bölge içinde belli mesafelerde aralıklarla yerlerini değiştirecek. onlara ileride doğum yapabilecekleri, barınabilecekleri yerleri gösterecek. tuvalet eğitimlerini verecek, kuşları gözlemeyi, börtü böceği, avlanmayı öğretecek. yavrular birbiri ile oynayıp, güreşip, birbirlerinin canlarını yakarken onları izleyecek ve bazen de aynı şeyi yavrularına o yapacak. onun yavruları incittiğini düşünmeyin, bu boğuşmalar onların ileriki zaman için talimleridir. yavrular belli bir yüksekliğe zıplayabilecek, anne sütü dışında gıdaları yiyebilecek hale geldiklerinde anneleri onları beslendiği yere geri getirir ve bir süre daha oralarda oyalar. anne onları geri getirdiğinde yavrular artık yumak yumak sevilecek hale gelmişlerdir ama tüm bu süreçte siz anneye saygılı davrandığınız müdahaleci olmadığınız için yavrular insana alışkın değillerdir artık. anne size yaklaşıyorsa bir süre sonra onlarda sizi inceleyip yaklaşmaya başlarlar. şayet onları sürekli olarak gözleyip beslemeye müsait değilseniz veya ömürlük yuvalara sahiplendiremeyecekseniz ilgilerine samimiyetle karşılık vermemeniz onların hayrına olur zira sokaklarda hayvanları fazlalık ve incitilmesi sorun olmayan yaratıklar olarak gören bir çok kişi olacak. çocukların oyuncağı ve kötü insanlar için kolay hedef olmamaları için yabani olmaları çok daha iyi olur. 2. ay tamamlandığında anneleri onları daha tehlikeli sokak içlerine doğru götürmeye başlar. bunu genellikle geceleri etraf nispeten sakinken yapar. anne bu sıralarda tekrar kızgınlığa girip gebe kalmaz ise yavrularına her gün daha az ilgili ama yine de 3,5 - 4 ay kadar bakmaya, eğitmeye devam eder. tüm bu süreçte sağ salim hayatta kalabilen yavrular, özellikle erkek olanlar yavaş yavaş gözden kaybolur. annelerinden öğrendikleri ile kendilerine yeni bir bölge bulup korunmasız olarak hayatta kalma mücadelesine başlarlar.

oğlumuz pamuk corona virüsü ile savaşıyor yaklaşık 1 aydır.

yaşadığımız süreçten bahsetmek istiyorum zira burada bana akıl verebilecek, yapmadığımız/bilmediğimiz bir şeyler söyleyecek insanlar olduğuna inanıyorum.

önce gözünde bir tuhaflık fark etmemle başladı bu süreç. 3 gün göz damlası kullandık, o arada pamuk yemek yememeye başladı. 4. gün gözü kanlanmıştı zaten. gözün kanlanmasından kastım bizdeki gibi beyazının kanlanması değil, renkli kısmın kanlanması… hekimimizin yanında aldık soluğu, ateşi çok yüksekti acil kan almamız lazım dedi doktor ama kanı bile çok zor aldılar çünkü katılaşmıştı. gelen sonuçlar kandaki enfeksiyon değerinin çok yüksek olduğunu gösterdiği için antibiyotik başlandı, ikişer tane yapılıyordu. birkaç gün sonra yapılan testte enfeksiyon değeri daha yüksek olunca corona şüphesi başladı zaten… corona virüsü için ekstra bir kan testi yapılıyor, ankarada veterinerlik fakültesinin de testlerini yaptırdığı merkezde, o testte kandaki corona virüsüne bakılıyor ve bizimki pozitif çıktı...

pes etmedik, oğlum da direndi. testin sonucu ne olursa olsun biz 10 günlük antibiyotik kullanım süresini doldurduk. uzun süreli antibiyotik kullanımı sonucu böbrekte büyüme başlamıştı fakat o düzeldi antibiyotiği bırakınca. ancak ne kadar direnirse dirensin, iyileşse bile eskisi gibi olmayacağını söyledi doktor. gözler bu süreçte muhtemelen görmemeye başladı, düzeledebilir bilmiyoruz hala göz damlası da kullanıyoruz.
gelinen son noktada hekimimiz dedi ki; bundan sonra yapabileceğimiz tek ve en büyük şey kilo almasını sağlamak. pamuk 3 yaşında, 3,100 gr kaldı…

şu anda günlük serum alımına devam ediyor özellikle fazla su içmediği için. su ve a/d mamayı şırıngayla veriyoruz beyefendiye. kitten kuru mamayı blenderdan geçirip onu da şırıngayla veriyoruz. kendisi de çok iştahlı olmasa da kuru mamalarını yiyor ara ara. her gün yoğurt veriyorum sevdiği için, az da olsa yiyor. tavuk/et haşlıyoruz az az yiyor. bu “az az yeme” durumu her şey için geçerli, herhangi bir şeye iştahla başlasa bile azıcık yiyip bırakıyor.

sizden özellikle rica ediyorum, vaktiniz varsa geçirdiğimiz süreci okuyun. atladığımız, yapmamız gereken ama yapmadığımız, ekstra olarak yapılabilecek herhangi bir şey aklınıza gelirse lütfen bildirin.

teşekkürler efendim.çok naziksiniz

buruşturulmuş top haline getirilmiş kağıt ve hırkamın kuşağı. özellikle o kuşağı sürüklediğim zaman peşinden koşup yakalamaya çalışması en sevdiği. tabi bir de ayaklarım. patileyip kaçar bazen onu kovalayım diye. canım benim.

teşekkür ederim. tüm kediseverler için gerekli bir platform, hepimiz için faydalı olur inşallah.

minik bir kaplan sanki, isterdim bir tane.

simdi mart ayida geldigine gore takip eden aylarda ortalikta yavru kediler bulmaya baslariz. ama asil sorun su ki hasta olan bir yavrunun gercekten anne kedi tarafindan terk edilip edilmediği?

(bkz:sevinç erbulak)
(bkz:ceylan ertem)
(bkz:çağan ırmak)

çok saçma bir varsayım. programın başında sorunlu bir kedi görüyorsunuz, neyi yanlış yaptığınızı, kendinin neden böyle davrandığını bilmediğiniz içinde kedi evdeki düşman haline gelmiş oluyor. sorunu kendi başınıza çözemiyorsunuz ve geriye tek seçenek kalıyor, kediyi barınağa göndermek ki bu da onun hayatının sona ermesi demek oluyor. jackson ise 2. bir seçenek ile çıkıp geliyor, sorunu çözüp kediyi iyileştirmek. kedi ve ailenin aynı evde uyum içinde yaşamaya devam etmesinin yolunu bulmak. doğal ki bir kedi davranış uzmanı olarak kedinin neden agresif neden mutsuz olduğunu saptayabiliyor ve problemlerin ortadan kaldırılması için çalışıyor ki yüzde 90 sorunu çözüp gidiyor. hırçın, saldırgan, mutsuz olan kedi normal sağlıklı bir ruh haline bürünüyor, evinde kalmaya devam ediyor. bu mu kedi düşmanlığı ? keşke mümkün olsa da gelip bana da yardım etse miloşum'la nasıl baş edeceğim konusunda. ayrıca bir insanın dış görünüşü ona özeldir, kendi seçimi tercihidir. kendi yargılarıyla birinin görünüşünü kötü veya korkutucu diye etiketlemek sığ bir bünyenin işaretidir. böyleleri olasılıkla kedileri köpekleri de renklerine, görünümlerine, engellerine göre olumsuz yönde değerlendirir.

göz pınarım sjsjdkdl

iç parazit hapının yutturulması. kendisi sağolsun 3 ayda bir savaş veriyoruz evde.

hasta olan yavru bir kediyi sevdiğim zaman beni tırmalamıştı. sonra epey bir hastaneye taşındığımı hatırlıyorum.

veteriner hekim hayvandan insana bulaşan kuduz vakası epeydir yok diye zamanı gelen kuduz aşısını yapmıyor ben de üstelemiyorum.

çok haklısınız, nerede bu millet yahu? ha diyeceksiniz, sen bir buluşma toparlayamadın, onda haklısınız. ama yazıyorum fırsat buldukça...

en miyav sözlük kedi sözlük!

istanbul veteriner hekimler odası da evcil hayvanlar ile şuanda gündemde olan covid-19 hastalığının bir bağlantısı olmadığı belirten bir açıklama yayınlamış.

http://m.bianet.org/bianet/saglik/221439...

omuzum.. kendi kuş zannediyor